boşluğa akışın sonsuz döngüsünde dolanan aptal

ben aptal mıyım?

söyle bana, ben aptal mıyım?

yaşanan herşeyi biliyorsun!

şimdi söyle bana, ben aptal mıyım?

odanın halini gördün!

söyler misin, ben aptal mıyım?

çöpten bir dünya yarattım

sence hâlâ aptal mıyım?

odamdaki çöpleri bir koliye yığdım

şimdi sence ben bir aptal mıyım?

hey bak, bu şiir nasıl akıcak bilmiyorum

sence aptal olmak için mi yaratıldım?

bir sonraki dizeyi bile kestiremiyor zihnim

sence ben bir aptal olabilir miyim?

yatağımın üstü kâğıt parçası dolu

ve 27 yıldır kustuğumu topluyorum son üç gecedir

sence ben aptal mıyım?

27 yılımı gözden geçirmeye başladım

sence aptallığım bulaşıcı mıdır?

tüm fanzinlerimi az önce rafa kaldırdım

sence aptal olan ben miyim?

raflarım hâlâ koliden çünkü param yok hâlâ

sence aptallığın ilacı kaç paradır?

iki şiiri iç içe sarıyorum bu arada

sence aptallık kalıtsal mıdır?

zack'i öldürdü bir hatun beş gece önce

sence ben aptal mıyım?

plüton oğlaktaymış 13 sene

sence ben ne kadar aptalım?

hep aynı şarkıları dinliyorum sabahlayıp son üç gece

sence ben katatonik bir aptal mıyım?

çünkü ipodumda empty flow var sadece

sence ben düzelme ihtimali olan bir aptal mıyım?

çünkü bilgisayarım bozuldu bir kaç gün önce

sence ben artık aptal olmamalı mıyım?

kötü bir işi ret ettim üç gün önce

sence ben hâlâ aptal mıyım?

temizlik işçisi olmak istemiyorum gene

sence ben kaybeden bir aptal mıyım?

yazarlık emek gerektiren bir uğraş bence

sence aptalların kazanan olma şansı var mıdır?

yazar oldum bile ben bence

sence aptallığım üzerine artık yazmamalı mıyım?

Bazı yazarlar kutsaldır ama kitaplar kutsal olamaz bence

sence ben gerçekten mi aptalım?

oturup 27 yılımı temize çektim son üç gecede

sence ben temize çıkamayacak olan bir aptal mıyım?

hâlâ dolmadı ama zihnimdeki sayısız çekmece

sence aptallığın kitabı var mıdır?

dizeler ölümcül olabilir ama zorlayarak çıkmaz kafiye

sence zihin akışım aptallığa mı programlanmıştır

hey bak burada oyun oynamıyorum ben bence

sence ben gerçekten aptal mıyım?

ben burada kazanmaya da çalışmıyorum bence

sence ben tükenmiş bir aptal mıyım?

bir şeyi ispat etmeye çalışmıyorum bence

sence sen aptal mısın?

sadece sırnaşıyorum kendime

sence aptallar aynaya bakmalı mıdır?

kendi kendimin kedisiyim kendimce

sence sen bir aptal mısın?

kendi 'kendi'mi korumaya çalışıyorum sadece

sence sen bana aptal demekte haklı mıydın?

kendi 'kendi'min varlığından sıkılmam bence

sence sen artık aynaya bakmaz mısın?

herşeyi kendi üzerine yazmak çok zor bence

sence sen benden daha mı az aptalsın?

çünkü mesela sırtını kaşıyamazsın bence

sence ben artık susmalı mıyım?

bir de sırtına yazı yazamazsın kendi kendine

sence bir sonraki aptal dizem ne?

ve herşeyini kendi üzerine yazmak doğru bir şey bence

sence ben bir gün akıllanır mıyım?

şiirin mezesi müzik ve sigaradır bence

sence hâlâ ben mi aptalım?

bir sonraki dizeyi düşünmedim bir kez bile

sence aptallar kaygısız mıdır?

ama bir sonraki günü düşünüyorum yine de

sence aptallar aç mı kalmalıdır?

şiir sarpa sarabilir her an her şekilde

sence ben gerçekten yüzde kaç aptalımdır?

şiir akışı kaybedebilir müzik kesilirse

sence ben hâlâ mı aptalım?

ve hayat akmalı bence bu gece de

sence ben yine de mi aptalım?

çünkü odamı toplayamadım son üç gecede

sence ben her saniye daha da mı aptallaşırım

şiir bitecek ama bir kaç dize içinde

sence ben sigara içerek mi aptallaştım?

ve şu an saçmalıyorum aslında kendi kendime

sence tanrının aptal olma olasılığı var mıdır?

ve hâlâ iyi bir son bulamadım şiire

ben sana anlatayım durumunu, bence sen gerçekten aptalsın

ve galiba kalemim bitmek üzere

ve bana kalırsa benden daha aptalsın

ve galiba ben daha fazla yazamayacağım

ve bence ben de en az senin kadar aptalım

ve galiba boşlukta sıkışıp kaldı zihnim bu gece de

ve bu hayatta herkes biraz aptal olmalı bence

ve o boşluktan kurtulunca şiir kesilecek bence

sence anlamsız bir hayatta aptallık mantıklı mıdır?

ve herşey boşlukta hareket ediyor geçen her saniye

sence anlam aramak gerçekten aptallık mıdır?

ve boşlukta hissetmek anlamlı geliyor bana nedense

sence anlamsızlık aptallık mıdır?

ve boşluk çok anlamlı bir şey bence

sence içi boş bir kelime mi aptallık?

bu boşluğun anlamı değerli bence

sence zihni boşaltılmış mıdır aptalların?

boşlukta akmak gerçek özgürlüktür bence

sence aptal olmak boş ve anlamsız mıdır?

yazarak boşlukta akıyorum bence

sence boşluk aptallığın kaçta kaçıdır

boşlukta akmakta özgürleşmektir bence

sence aptallığın kaynağı boşlukta hissetmek olabilir mi?

bu boşlukta var olabiliyorum ben bence

sence boşluk anlamsız ve aptalca mıdır?

bu boşluk beni özgür kıldı bence

sence anlamsızlık boş ve aptalca mıdır?

bu özgürlük yazarak boşaltılamaz bence

sence aptallık boş ve anlamsız mıdır?

ama boş bir kâğıda akmak zihni özgürleştirir bence

sence ben bir aptal olarak boşuna mı yazdım onca sene?

zihnin özgürlüğü kutsal bir şey bence

sence boşuna yazdığını bilip devam etmek aptallık mıdır?

sadece özgür bir zihin boşluğu yazıya akıtabilir bence

sence yazarak en fazla ne kadar hayatta kalınmalıdır?

boşlukta akmak aptallık ve aptallık özgürlük bence

sence aptalca olan yazılar uzayda bir boşluk kaplamalı mıdır?

özgürlük ancak boş bir zihinle mümkün kılınabilir bence

sence boşluk ve aptallık eş anlamlı mıdır?

yazmak beni özgür kıldı boşa uğraşsam da sence

ve sen tutun tutunabildiğin herkese

ben kendiminkini tuttum sadece

ve herkesin tuttuğu da kendine

ve herkesin aptallığı da kendine

ve bence sen beni aşağılayarak susturamayacaksın

çünkü ben aşağılandım yıllarca ve yeterince

ve doymuş aşağılanma oranıma

tahammül edebildim aptallığım sayesinde

çünkü sen ve senin gibileri takmadım asla sikime

ve değer verdim önümdeki uzayıp kısalan alete

onu isteyen her deliğe sokamadı hiç kimse

ve beni de hiç bi kalıba sokamayacak hiç kimse

evet aptalım

evet boşum

evet anlamsızım

ve dağıttığım odamda

son 27 yılımda dürülüp

götüme sokulan hayatımı

acı ve zevkle çıkarmaya çalışıyorum son üç gecede

çıkarıp buruşukluğunu gidererek sayfalarımın

aptallığımı okumaya çalışıyorum

silik harfleri hatırlıyorum

siken insanları hatırlıyorum

siktiğim insan olmadığını biliyorum

ve seviştiklerimin

içime boşalması sonucu doğacak olan zack'i

henüz ceninken öldürdü evrenin cenini

bana, kendine gel, dedi

eziksin oğlum, dedi

dişlerinin hali ne böyle, dedi

üzerine başına dikkat et, dedi

üzerine basmalarına izin verme, dedi

kendi üzerine de basma dedi

kendini sevmeye başla dedi

ve evet evet evet

sizce ben hâlâ aptalım

ve bir aptal olarak kalmaktan da

anlamsızca akmaktan da

içimdeki sınırsız boşluktan da

asla feragat etmeyeceğim üzerine

bir yemin ederek başladım üç gece önce

ve şimdi bugün burada

kısa bir şiir arası verdikten sonra

yani az sonra

bu şiir bittikten sonra

kâğıda yazmak zorunda kaldığım bu şiir bittikten hemen sonra

devam edeceğim

odamı

kendimi

ve zihnimi toplamaya

sence ben hâlâ aptalım

bence herkes hâlâ çok aptal

ve anlamsız da aslında herşey hâlâ

ve herşey büyük bir boşlukta akmakta

ve o boşluğu varlığımızla doldurmaya çalışmak da saçma

bir hiçiz oğlum aslında hepimiz

evrene baksana oğlum

bir kara delik olup

başka bir boyuta aktarmaya çalışıyorum seni ve kendimi

sen geleceğin yıldızı olup

vakti gelince sönebilirsin

ve sen sönsen de ışığın sönmeyebilir bir süre

ama ben bir kara deliğim moruk

boşluğa akıyor dizelerim

başka bir boyuttan geliyor zihnim

ve sana anlamsızlığın

gerçekte özgürlük olduğunu söylüyor şiirlerim

hâlâ benim bir aptal olduğumu mu düşünüyorsun?

pekâlâ, sana itiraz etmeyeceğim

ama ne var biliyor musun?

az önce jori "i am nothing" dedi

ve bunu o kadar içten söyledi ki

bir hiç olmak istedim bir an önce

bir hiç olarak herşeyi kaplamak istedim yani

tao benim, tao sensin

herşey tao

hiçbir şey tao

herşey, ayrı yazılmamalı

ve hiçbir şey bitişik

çünkü ne var biliyor musun?

herşey ayrı çünkü

ve herşeyi birleştirip

kendi içinde ayıran şeydir hiçlik

o yüzden susup

sessizliği var edelim

sonra da bulutsuz bir gecede

gökyüzünü izleyip

anlama veda edelim

çünkü evrenin içinde

sonsuz bir döngü akıyor boşluğa doğru

ve geçmişten günümüze

ve geleceğe kadar var olmuş ve olacak olan her şey

şu an bir yerde yaşanıyor hâlâ

tek bir evren yok

sonsuz bir döngü var

merkezdeki bir kara delik

dışa doğru genişleyip

sonsuzluğu büyütüyor

ve sen her öldüğünde

aynı yerden tekrar doğup

aynı şeyleri yaşamaya başlıyorsun

ve hâlâ aptal olduğumu düşünüyorsan

bunu daha önce de düşündüğün içindir

ve gelecekte de düşüneceksindir

gelecekte derken

bir kaç yıl sonrasını değil

tekrar eden hayatını kast ediyorum

o yüzden nietzsche’yi seviyorum bazen

ama bazen de nefret ediyorum

ve ying yang işte böyle bir şey

ve kendini kendi akışına

bu boş akışını da boşluğa bırakıp

wu wei'yi yaşamak öylesine

eğer sence aptallıksa

ben

aptal

boş

anlamsız

ezeli ve ebedi

ve özgürümdür

sen kendi 'kendi'ni

başkalarının 'kendi'lerine

beğendirebilmek için

budamaya devam et

ilk 27 yıl kayıp ama

geriye kalanı gelicek sonuçta

ve onlarda kaybedilecek nasılsa

ben saydamım

boşum

ve akışkanım

sonsuzum

ama aslında herkes sonsuz

marifet değil bunlar yani

asıl marifet

bunları hatırlamam için ayna tutan da

ve şiire elveda

not: “bir şiir asla bitmez, terk edilir” - paul valery

5 mayıs 2009