körük diyalogları

bazen uçağın körüğünde

ama yolcuların görmeyeceği bir yerde durur

ve x-ray'den geçmediği için

kapıdan verilecek olan

bebek arabalarını beklerim

kontuardan geçen 155'dir mesela

bizim yüklediğimiz 154

bir tane kapıdan gelince

mutabık olursun şutaltı ile

ve o bir parçayı beklersin

bazen iki ya da üç

dört beş altı

uçaktaki bebek sayısına göre

yolcular seni görmez

sen yolcuları arkalarından görürsün

kapının arkasında

elleri eldivenli ve

nefes nefese kalmış biri

bazıları geri dönüp

bir bakış atarlar

bazıları gülümser

bazıları kavrayamaz orada ne işim olduğunu

ve bende kavrayamam

onların yurtdışına gitmek için

ne tür bir işleri olduğunu

amsterdam

lyon

manchester

berlin

bir bebek arabası gelir nihayet

ve onu alıp aşağıya iner

ön ambara sallayıp

kapıyı kapatırım

pusback bağlanır

uçak piste doğru gider

yakında iniş yapacak

başka bir uçak yoksa

gider bir sigara içersin yasak alanda

sonra döner gelirsin

uçak iner

ve pencerelere bakarsın

yolculara

onlarda sana bakar

ve sen

önemli bir iş yapıyormuşçasına

eldivenlerini takar ve havaya girersin

ama daha sonra

altmış santim yüksekliği olan

üç dört metre derinliğinde bir ambara girer

diz çöker

ve iki büklüm şekilde

boşaltır ve yüklersin

sonra tekrar körük

bebek arabası

yolcular

şefler

kaptanlar

hostesler

hava boşlukları

düşünce boşlukları

kelime boşlukları…

önünden geçen 162 yolcuyu izlerken

hayatı çözersin

parmak izleri gibi

giysileri de farklıdır

saçları

konuşma tarzları

yürüyüşleri ve bekleyişleri

her gün binlerce insan görüp

binlerce öykü yazarsın kafanda

ve sonra deri ceketli

deri sakallı

henüz üniversite öğrencisi olan bir yolcu

yanındaki hatuna

yazar olmanın

bu ülkede çok zor olduğunu söyler

yurtdışına özellikle bu yüzden gidiyorum der

çok heyecanlıyım der

pekala git dersin içinden

bir daha geri dönme de

tekrar bagajınla uğraşmayalım dersin

yazar olmak isteseydim

ben de yurt dışına giderdim herhalde dersin

gidenleri uğurlamakla yetiniyorum dersin

ve göz göze geldiğin bir bebek

düşünce balonunu patlatır bu karede

arabayı alır

ambara atar

kapağı kapatır

gidip bir sigara içerken

“türk asılı izlandalı yazar girdo” dersin kendine

gülmen kahkaha halini alır

tutamazsın kendini

ani bir sinir boşalması meydana gelir

ve yanındaki tip

“noldu lan” der

hiç" dersin

"bizim uçak frekansa girdi mi?"

"inişe bile geçti oğlum, kalk hadi"

telsizden geçen anonsu duyup

“inişi de geçmiş” dersin

koşmaya başlarsınız…

onur-dublin taşta

pozisyon 34 numara

29 eylül2008

“şiir tadı yok”

güneşe karşı işedim bugün

sonra gidip,

köpek kokoreci yedim

bulutların üzerinde.

ölmeden önce dedim kendi kendime

ölmeden önce

hiç kimsenin bir bok anlamadığı

ama çok beğenip alkışladığı

şiir tadında bir şeyler yazmalısın artık

gerçek bir şiir

ağdalı dizeler olmalı

üzerinde üç gün düşünülmüş cümleler

her saat başı sırasını değiştirmelisin kelimelerin

ve aynada kendine baktığın gözle bakmalısın

işin bittiğinde

biraz jöle sürmelisin mesela başlığa

ve birine gidip danışmalısın

“siyah kazağımın üzerine

yeni aldığım mavi eteğim uyuyor mu” diye

hayır derlerse

yeniden dizilmeli mısralar

akıcı olmalı

derin olmalı

kafiyeli olmalı

yüksek bir sanat barındırmalı

kimse hiçbir şey anlamamalı

bunu denedim bugün,

ve güneşe karşı işedim,

hafif melankolik bir gün batımı vardı

aşıklar sırt sırta vermiş

duruyorlardı nefrete karşı

gözden ırak bir köşede

şezlong kurmuştu bira şişesine

ihtiyarın teki

güldüm sonra imgelemlerime

ve yemin ettim kendi kendime

ayarını tutturana kadar

bir daha size sunmayacağım diye

bu basit ve

yeterince pişmemiş satırları

not: 45 dakika ateşte bekletip öyle servis ediniz

29.eylül.2008

tuvalet şiirden önemlidir

iyi yazdığını söyler durur insanlar

süpersindir

akıcıdır kelimeler

cümleler vurucudur

ve övgü karşılığında

eyvallah demekle yetinirsin

mahcup hissedersin kendini

bulamazsın söyleyecek başka bir kelime

ama daha fazlasını bekler insanlar

teşekkür etmeni belki de

yazılarını beğendikleri için

ya da yeni bir arkadaşlık ilişkisi

tanışma faslı

şu veya bu

ki düşününce

evindeki tuvalet kadar

değeri yoktur hiçbir şiirinin

ve ev kirasını ödeyemezsen

o tuvaletten de olursun ama

lağımda da yaşasan

yazarsın yine de

biri alıp basar hatta

ya da sahiplenir

“bunları ben yazdım” der

başka bir internet sitesinde

ses çıkarmazsın

ve insanlar sorular sormaya devam eder

ama sen sorduğun sorulara cevap alamazsın asla

yazar durursun ve konuşur dururlar

“yerinde olmak isterdim” derler

ama söz konusu takas

yaşadığın hayat

ya da yaptığın işten ziyade

o sikik şiirleri

“ben yazdım” diye gösterme isteğinden ibarettir

aldırmazsın buna da

hiçbir şeye aldırmazsın artık

ama 238 yolculu

amsterdam uçağının ambarına yüklediğin

285 parça bagajın içinde

‘118 taksim 1’ etiketli olanını ararken

bir yolcu uçmaktan vazgeçtiği için

ettiğin küfrün hızı

yazdıklarını sollar

ve tam bagajı bulduğun onda

yeni bir anons gelir telsizden

yolcu tekrar uçmaya karar vermiştir

son bir küfür daha savurur

bulduğun bagajı yerine koyar

ambarı en baştan düzenler

kapağı kapatır ve inersin

sonra eve gelirsin ve

birisi sana

“senin gibi yazmak için ne yapmalıyım?” der

“bilmiyorum” dersin ona

“iki yumurta kırıp karıştır mesela?”

can sıkıntısından doğar şiir

etrafında seni anlayan

bir kedi bile olmamasından doğar

kendini defolu hissedişinden doğar

ki yıllar önce

bir alıcısı vardı bunun ama

artık her sanat ölü doğmakta

ve günü kurtarabileceğin

başka bir işin yoksa

sürdürülmesi olanaksız edebiyatın

o yüzden

dilediğinizi dilediğiniz alabilir

kullanabilir

alan olursa satabilir

ya da yeni baştan yazabilir

ve hatta bok atabilir

yırtıp atabilir

ya da gelip ağzıma sıçabilir ama

üç kuruş için zincirlendiğim

mesai saatleri içinde

ekstradan hortlayan her angarya

bir küfre denk düşer

sikik dizeler

açlıktan ölecek durumda da olsan çıkar nasıl olsa

ama işin yoksa

açlıktan ölecek duruma gelirsin ve

ben tekrardan sefilleri oynamak istemiyorum dostum

ucu ucuna yeten bir yaşam kafi geliyor bana

ama sen

hastalık dolu bir yatakta yatan

interneti ve bilgisayarı olmayan

buna rağmen içen ve yazan biri olarak

gerçek yeraltında yaşamayı sürdürebilirsin Tolgur

 “gerçek yeraltı benim” diyerek

bok içinde yaşadığını da söyleyebilirsin

biraz daha ileri giderek

“ya bu yazıları onayla ya da bu işi bana bırak” da diyebilirsin

ama unutmaman gereken şey;

boktan bir hayatın

ve bu boktan hayat üzerine yazmanın

övünülecek bir yanının olmadığıdır

ve “yeraltında yaşamak” diye tabir ettiğin

o anlamsız benzetmeyi

yeraltında olduğu söylenen

bir çok insan bilmiyor

umurlarında bile değil bu

sadece yaşıyorlar

kendi bildikleri şekilde

kendi bildikleri düzeyde

ve onları yeraltına iten

ya da yeraltı olduklarını dile getirenler

göz önünde yaşayıp

insanların görmesini istemedikleri her şeye

siyah kalın birer örtü örterek

kafalarına göre etiketleyenlerdir

medyadır mesela

yada bestseller yazarlar

akademik literatür

bu arada

bu şiir de beş para etmez evet

ama ben kendimi

çalıştığım yere

saati iki buçuktan satıyorum

ve daha fazla veren bir yer bulsaydım

ben de onları satardım

ama senin gibilerin

bizim gibilere

hiç bir şey satamayacağını

yıllar önce dile getirmişti

savaşı kazanan bir adam

tekrar ettirtme:

“sahtekarların bizi temsil etmemesini yeğleriz”

28.eylül.2008

“konuşacak bir hamam böceği bile bulamıyorum” - buk.

olayların işleyiş tarzını

veya içinde bulunduğun durumu

bir alıntıyla dile getirmek

kolaydır daima

ve alıntılardan başka şansının kalmadığı durumlar gelir

konuşmak için

kelimelerin tükenmiştir çünkü

bir başkasının kelimelerine ihtiyacın vardır

konuşmaya bile değil hatta

dinlemeye sadece

çoğu zaman iyi bir vokalisti alırsın karşına

-bu bir bant kaydı-

döner durur

iyi bir şiir de

yola getirebilir insanı

bir süre için...

aynı aptal gecelerin yüzlercesi kapıdadır oysa

peş peşe gelir günler

ve başa çıkamamaya başlarsın en sonunda

pes edersin

alkolle övünen tiplere bakar

bir köşede tek başına

sakin ve sessizce şişeni yudumlarsın

sonra yağmur başlar

herkes dağılır bir yere

evlere ya da barlara ya da cennette bir köşke

gidecek bir yerin yoktur

bakkala gider

şişeni alır

yerine dönüp ıslak çimenlere oturursun

bira da ıslaktır zaten

içini ıslatmış olur en azından

ya da ruhunu

ve bu sıkıcı

kasvetli dizeler

zihnini parçalayan şeye

karşılık gelmez aslında

yine de hemen hemen herkes

"seni anlıyorum" der

anlatmadığını biliyorsundur oysa

yeteneğin yoktur durumunu kelimelerle açıklamak için

doğru düzgün konuşmayı bile beceremiyorsundur

yazmayı nasıl becerebilirsin

sonra eve gelir,

halının üzerindeki kitapların birini alır

ve okumaya başlarsın,

ve gerçekten sen de

konuşacak bir hamam böceği bile bulamıyorsundur

ve çevrendeki,

durmadan konuşan insanlarla arandaki

perdeyi indirir

yazarsın…

belki okuyacak bir hamam böceği çıkar...

bunun sana yararı olmaz ama

eline bir çakmak alır

cehenneme hazırlık yaparsın

parmaklarını yakarak

ve beyaz masa örtüsüne

sigaranla

"allah belanı versin girdo

ağzına sıçayım"

yazdıktan sonra

örtüyü kendi üzerine örter

ve sızarsın

halının üzerinde

ve gecenin bir yarısı

odandaki yakarcaların

ya da hamam böceklerinin

ya da görünmez insanların

ısırıkları ile uyanır

ayağını kaşıyıp

yara yaparsın…

ki işin aslı

ruhunu kaşındıran her şey mevcuttur

ve onlarla konuşmak zorundasındır

küfür etmek hatta

ağzına geleni söylemek

yapmazsın ama

bir fare kapanı bile kuramazsın sen

bir tuzak kursan bile

gidip kendin yakalanırsın ona da

zeki olmak yeterli olmaz hiçbir zaman

önemli olan

insanları aptal yerine koyma yeteneğine sahip olmaktır

ve böyle bir durumda

karşındaki insan

her ne kadar senden daha zeki ve

her şeyin farkında da olsa,

aptallaşır

ve aptallığına öfkelenip

intikamını

evdeki masa örtüsünden alır

20eylül2008

retro

başkaları nasıl yapıyor bilmiyorum ama
yatağa girdiğimde
eğer sarhoş değilsem
olasılıkların tecavüzüne uğrar beynim

on yıl sonra neler olacak?
umrumda bile değildir on yıl sonra bana neler olacağı
ölebilirim
aç kalabilirim
trafik kazası
deprem
savaş
uzaylıların istilâsı bile mümkün

ve savaşa karşı değilim
ve barışa karşı değilim
karşı olduğum tek şey
yaşamana ucu ucuna yeten bir miktar için
saatlerce çalışmak zorunda olmak

on yıl sonra neler olacak?
on milyon yıl önce neler olmuştu?
gelişim insanı sakat bırakır
teknoloji insanı sakat bırakır
ilkelken
avlanarak veya
ağaçtan beslenip
bir mağarada yaşayabiliyorken
şimdi on iki saat çalışmak zorundayız
herkes bir şeyler üretmek zorunda
döngü sürmek zorunda
savaşlar çıkmaya devam edicek
ve ekonomiye kafamız basmadığı için
maaşımıza gelen zammın
artan vergiye eşitlendiğini
ve aslında daha çok verirken
verdiklerinden daha çok aldıklarını
asla fark edemeyeceğiz

yeni bir telefon
yeni bir kol saati
yeni bir ayakkabı
ekmek
su faturası
ve binlerce yıl önce
daha özgür olduğumuz bir gerçek

evrim doğayı terk etti
insan doğaya hükmediyor
ve artık geriye dönüşü
mümkün olmayan bir süreçteyken
nükleere karşı olmak yerine
üçüncü dünya savaşının çıkmasını bekliyorum ben
hatta dört ve beşinci
insan ırkının
kendi kendini yok etmesini için

bilim kurgu kitaplarında kalacak
uçan arabaların gezdiği
tekno şehirler

ve bana sorarsanız
tekrar en başa dönüp
yeniden ormanda yaşasak
hiç fena olmaz

19.eylül.2008
not: emin aga'ya ithaf edilmiştir

6 ayın özeti

seviştiğin kadın

uykuya dalar ve

sen o’nun neden seni seçtiğine aldırmazsın

sabahın altısında

balkonda biranı yudumlar ve

güneşin doğmasını beklersin

ilk otobüsün kalkma vaktini

işine gitmek için

yarı sarhoş yarı uykulu

yarı insan yarı tanrı

ama asla hiçbir konuda

tam ve mükemmel değilsindir

öyleymiş gibi davranırsın sadece

ve gerçekten o an tanrın olan bir adam

sana emirleri sıralar her sabah;

“çayımı getir”

“sipariş listelerini hazırla”

“faturaları çıkart”

“sevkiyatı kontrol et”

sonra tanrın olan adamın karısı gelir ofise

otuzlarında bir öğretmen

o’na da çay verirsin ve

dün gece ofise gelen

yirmilik hatunla patronunu

ofiste bırakıp paydos ettiğini

söylemezsin karısına

sonra bu konuda bir şiir yazarsın

ve eğer günün birinde

yazar olursan

olabilirsen yani

ve denk gelirlerse kitabına

tüm eski patronlarının eşleri

sana şu soruyu yöneltmek isterler;

“o şiirdeki patronun kocam mıydı?”

ne fark eder ki?

yaşanmış ve bitmiştir her şey

ve sen her yaşanılanı kayda geçersin

bu yüzden birisi seninle beraberken

başınızdan ilginç bir olay geçtiğinde

“bunu da yazarsın” der

“bilmiyorum” dersin ona

“ben seçmiyorum”

sonra seviştiğin hatun uyanır ve

uyuyup uyumadığını sorar sana

“bilmiyorum” dersin

“genellikle uyutulduğumu düşünür insanlar”

“bu ne demek şimdi?”

“bilmiyorum” dersin

“allah belamı versin ki bilmiyorum

tıraş olmak zorundayım

işe gitmek zorundayım

evden on dakika içinde çıkmak zorundayım

akşama kadar ayakta durmak zorundayım

ve inan bana hiç biri içimden gelmiyor”

“bugün işe gitme o zaman” der hatun

rahattır bunu derken

umurunda bile değildir sana ertesi gün ne olacağı

sabahın altısında

bir kez daha sevişmek istiyordur sadece

senin içinden bu da gelmiyordur ama

istediğini alır o

sen işe geç kaldığın için

ne olup bittiğini de sormaz sonrasında

işe gidersin

patronun kapıda seni bekliyordur

“neden geç kaldın” der

“uyuyakalmışım” dersin

“ofisi zamanında açman gerekiyor” der

ama asla ofisi zamanında kapamana izin vermez

daima parası ödenmeyen fazla mesailerle

zaman kaybedersin

ama işini kaybetmekle kıyaslayınca bunu

zaman kaybetmek

işini kaybetmeye göre

daha kârlı bir seçim gibi

görünür gözüne

ve altı ay sonra bir gün

seçimleri

olasılıkları

kâr durumunu

kaybedileni ve kazanılanı

siktir eder

işi bırakırsın

bir hafta içinde kendine

yeni bir tanrı aramak zorunda kalacaksındır oysa

yeni bir iş

yeni bir patron

yeni iş görüşmeleri

özgeçmişler

telefonlar

adresler

ilanlar

formlar

ve hatunlar etini sıyırıp

ruhunu kemirirken

aşık olduğun tek kadının siluetini

koruma altına alırsın zihninde

asla yitip gitmeyen

ve asla kaybetmediğin

tek şey O kalır geriye

18.eylül.2008

hâlâ benimle olmak istiyor musun?

eğer benimle yaşamak istiyorsan

ömrünün sonuna dek

this empty flow dinlemek zorundasın

eğer benimle yaşamak istiyorsan

hiçbir şeyi

sonuna varana dek

önemsememek zorundasın

sorunları çözmeye çalışmaktan vazgeç

her şey kendi kendine çözülür ve

para hesabını es geç bi defa

her şey

geldiği gibi gider

yettiği kadar harcanır

tuborg gold olacak

ve pall mall

hava yağmurlu ise

evde kalıp

beth'e kulak verebiliriz sessizce

hayır sinemadan hoşlanmam

canın isterse tek başına da gezebilirsin

o heriften hoşlanmıyorum ama

arkadaşın olarak kalabilir

arkadaşların beni ilgilendirmiyor

dün gece nerede olduğun da

hayattaysan

ve keyfin de yerindeyse

merak etmeme gerek yok

o hatun en yakın dostum

kıskançlık beni delirtir

kafesler beni delirtir

sigarama karışılması beni delirtir

televizyon beni delirtir

kalabalık beni delirtir

akraba ziyaretleri

bayramlar

davetiyeler

özel günler

delirmemi istemiyorsan

işime karışma

eğer benimle yaşamak istiyorsan

odamı sadece benim temizleyeceğimi bilmelisin

senin de kendine ait bir odan olabilir

ama benim sınırlarımda

dağınık olan hiçbir şeyime dokunamazsın

eşyalarımın yeri değişirse

hayatımdaki yerin değişir

yemek yaparken yardım edebilirim elbette

bulaşık yıkarım

çamaşır yıkarım

seni yıkarım

sonra halılar

sonra ütü

ama bana yeni bir giysi almayı teklif etme asla

sen kendine dünyada ki her şeyi satın alabilirsin

ve emin ol üzerindeki her değişikliği fark ederim

hayatındaki her değişikliği fark ederim

ve yalan söylediğinde

yalan söylediğini bildiğimi bilmelisin

hayır küpe takamam

hayır saçımı taramıyorum

hayır jöle kullanmıyorum

hayır sakalıma şekil de veremezsin

eve gelmediğimde

bir hatunla birlikte olduğumu düşleme

yalnız kalmak istediğimde

beni rahatsız etme

ve hiçbir arkadaşının

hakkımda ne düşündüğünü bilmek istemiyorum

arkamdan konuşulanların

arkamda kalmasını yeğlerim

dilersen evlenebiliriz

ama akrabalarından herhangi biri

ilişkimizle ilgili fikir belirtemez

ve dahası güzelim

soyut acılarını çözmemi bekleme benden

elin kesilip kanarsa

kanı durdurmanın bir çaresini bulabilirim ama

ruhun kanadığında

ancak kan kardeşi olabiliriz demektir bu

benim ruhumdaki kesikler

hiç kapanmaz çünkü

anlaştık mı?

ha bu arada

sakın bana yeni bir saat alma

son on sekiz yıldır

saatimi değiştirmeyi düşünmedim

pekala pekala

vazgeçtim

hiçbir şey yapmak zorunda değilsin

tüm bunları

benle tanışmadan önce

içinden gelerek ve

ben söylemeden

yapıyor olsaydın

bir şansın olurdu belki

değişmene gerek yok

kilidime uyan bir anahtara ihtiyacım var benim

seni çilingire götürüp yontamam

18.eylül.2008

hiç sırası değil

parana gerek yok

ben de hiç olmadı zaten

evini de boş ver

bir çok kez sabahladı isem kilise sokağında

bunu bir gün

ömrümün sonuna dek sürdürebilecek kadar

evirilebilirim

ya da mecbur kalabilirim buna

ki tüm evrimler

mecburiyetten ileri gelir

devrimler ise

daha iyi bir yönetim şekli yalanıyla

yeni bir tasma taktırtmaktan öteye geçmez

ha bu arada sen

beni de boş ver hatta

sen tek başına

dilediğin kadar uzağa gerilip

şut çekmek için

ve koşup sonrasında

ıskalayabilirsin

defalarca sürdürebilirsin bunu

ben denemeyeceğim

benimle burada ölmek konusunda da serbestsin

ama gitmek istiyorsan

peşinden gelmeyeceğim

ve her ne yapıyorsan yap

kalsan da

gitsen de

kendi çevrende dönsen de

herkes senin çevrende dönse de

yalnız başınasın

benim zamanım

senin zamanına

dikey bir konumda akıyor

anlık bir çarpışma dışında

bir daha asla

hiçbir şey

hiçbir şeye

temas etmeyecek

bunu kanıksasan iyi olur

uydularımdan biri olmaktan vazgeç lütfen

13.eylül.2008