bir zamanlar yazar olmaya çalışan bir çocuktum. sonrasında keşfedilmeyi bekleyen bir yazar olduğuma inandırıldım. ardından keşfedileceğine dair umudu kalmayan bir yazara dönüştüm. şimdiyse, bir yazar olduğuma dair inancım kalmadı. ama yazmaya devam ediyorum. ve arada sırada da yayınlamaya.. ve tanıdığım insanların bana saçma gelen dertleri varken, ben hiçbir sorunu yokmuş gibi rol kesmeyi iyi beceriyorum. bir gün sessiz sedasız ölüp gideceğim güne kadar, tamamen yalnız kimsesiz ve sessiz kalabileceğim bir alan yaratabilmek tek umudum artık..
ölümle yaşamın arasındaki çizgi ne kadar inceyse o kadar özgürleşiyordun.. kimsesiz olmak istiyordum. ne anne ne baba ne kardeş ne sevgili ne çocuk. dost arkadaş tanıdık istemiyor, ne kimseyi sevmek ne de birilerinin beni önemsemesini istiyordum, öldüğümde. kimsesizleşmek istiyordum..
14temmuz23-0416
