biraz kimsesiz kalabilir miyiz lütfen..
kayboldum..
boşuna arama,
beni bulamazsın.
düştüğüm yerde
kendimi aramaktan vazgeçtim
solungaçlarım çalışmıyor artık
ama boğulduğumu bile hissetmiyorum
bu nasıl bir şey biliyor musun?
baş harfimin ne olduğunu hatırlıyor musun?
kaybolduğumu söyledim sana
ve boşuna arama
kapsamaz
kaplandım
kapaklandım ya da
her nasılsa işte
"hey naber? nasılsın?"
akış..
akıyor yani hâlâ
ama ne yöne olduğunu
göremiyorum artık
yoldan çıktım
tarif edicek kimseyi de
göremiyorum bu karanlıkta
burası çok karanlık
beyaz bir karanlık bu
hiç renk yok
gece bile
gündüzün farklı bir evresi
değişmiyor zaman
akıyor sadece
kayıptayız
hayır kaybetmedik
kayıptayız sadece
eksi hanesine çizilen
bir kaç saniye
olan biten bu
saniyeler, dakikaya
ve sonra yıla dönebilir
değiştirmeye çalışmıyorum hiçbir şeyi
değişimden ziyade
kendin olman gerekir
beni arama, dedim sana
bulamazsın
hayır saklanmıyorum
hepsi beyaz sadece
her şey aynı tonda
renkleri seçemiyorum
duyguları hissedemiyorum
nerdesin?
nerde olan ne?
önümü göremiyorum
arkama dönemiyorum
öyleyse bu bir sobe
kendi kendime
kendimce
basit bir oyun
fazlasıyla basit
karmaşıklaştıran insanlar
ben değilim
ben hiçbir şey değilim
ben hiçbir şeyim
başa dönüyor önce
sondan başa
baştan başa
daima başa
başı kimin çektiği meçhul
dönüp dolanıyor elime verilen ip
kördüğüm edip
hadi çöz diyorlar
çözüyorum
ve bir yenisi daha ekleniyor
bitmeyecek
bitmesi de gerekmiyor
çözmeye çalışmaktansa
bir çakmak alıp
yakmalısın
ipi ya da
sözcüklerini
sağır ve dilsiz
ses geçirmez bir odada
tek başıma kalmak istiyorum
son dileğim bu
ölmeden önce
