5 Eylül 2007

başlıksız1876

başlıksız1876

1.
eskisi gibi yazamıyorum artık. daha az acı çekiyorum. daha az hissediyorum. bir şeyler hissetmeye bile zaman bulamıyorum. kitap okumaya. müzik dinlemeye. insanlarla konuşmaya -her ne kadar bu sonuncusu gereksiz bir aktivite olsa da.

beynimin içinin çürüdüğünü hissediyorum çoğu zaman. gözlerimin çürüdüğünü. midemin. akciğerimin. çürüklük hissi. "iş göremez" raporu almalıyım. "bozuk" raporu. "tamiri mümkün değil" raporu. iade etmeliler beni. geldiğim yere. her nereden geldiysem. bunu da bilmiyorum. ama üretim yerime iade edilmeli ve parçalanmalıyım bana sorarsanız. işe yarar bir parçam kaldığını sanmıyorum içimde, ama yedek parça olarak kullanılabilir belki, eğer varsa sağlam tarafım. geri kalan kısımlarım çöpe gitmeli. hurdacılar bu işi görebilir. insan hurdacısı var mı aranızda?

evet evet, saçmaladığımı düşünüyorsunuz. itiraz etmeyeceğim. hareket edicek gücü bulamıyorum kendimde. tepki vericek gücü. donuğum artık. insanlar sorular soruyor. aptal aptal suratlarına bakıyorum. deli olduğumu düşünüyor olabilirler. tam bir geri zekâlı. idiot.

ve şu ofisten çıkınca, hemen kapının önünde biri üzerime silahı doğrultsa, refleks vari bir tepki bile veremeyecek kadar yorgunum artık. "heey deprem oluyor" dese biri. "bomba var kaçın" dese. b52'ler geziyor tepemizde dese. içimden hiçbir şey gelmiyor yaşama devam etmek için. rutine bağladım her şeyi. otomatik pilot. talimatı verdim ona. o kim? bir program. ikinci ruh. adına girdap diyor olabilirler. ya da girdap benimdir. o ise girdapoz. girdapalas da olabilir. girdapır da fena fikir değil. ki bana kalırsa ve mademki g harfi ile başlıyor sıfatlarım, göt diyebiliriz. tam bir göt gibi davranıyorum çoğu zaman. bencilce. ama bunu bir tek ben söylüyorum. herkes ne kadar harikulade olduğumu söylüyor. değilim diyorum. ottan boktan bir adamım ben. ve salağım. ikinci bi kişi var sadece içimde. hırslı, azimli, kararlı, dünyayı sikicek yakında. ama o bir otomatik pilot. sürekli kapışıyorum onunla. şu an kendisinden habersiz yazıyorum bu yazıyı, kontrolü ele geçirirse, yazıyı silip çöp kutusuna gönderebilir. çünkü mükemmel yazmak istiyor. ve bu boktan bir yazı. eğer o fark etmeden bu yazıyı bitirir de birine gönderebilirsem okuyabilirsiniz. ancak yine silicektir. utanır çünkü. aptalca gelicektir. ve o haklı olmalı. bana da aptalca geliyor.

şizofreni tanısı.. hayır demiştim, abartıyorsunuz. “yanlış anladınız” dediler, “bu haplara devam edip, bu kadar az uyursanız sonucu oraya varıcak” dediler. iki tane psikolog dedi bunları. bir psikoz geçirdiğim söylendi. o günlerde de, başka bir şeye dalmıştım. başka bir proje. ve sonra insanlar delirdiğimi söyledi. inandıramadım kimseyi deli olmadığıma. sonra gerçekten delirdim. çünkü dayanamıyordum. tek bir kişi göremiyordum çevremde.. kimse yanımda değildi. kimse arkamda değildi. ve umudum tükeniyordu. okula gitmiyordum. işe gitmiyordum. içiyor ve yazıyordum. içiyor ve planlıyordum. amına koyucaktım dünyanın.. düzenini değiştiricektim. yeni bir yaşam formu icat ettim. yeni bir dünya.. 506 sayfa sürdü yazı. sonra ona şekiller yaptım. el çizimleri. krokiler. sonra birkaç kısa tarihsel analiz yaptım. niçin bu durumda olduğumuzla ilgili. yakın çevrem bunu fark ettiğinde beni denetim altında tuttu. delirdiğim söylendi.

kimse bana inanmıyordu. ben kimseye inanmıyordum. sıkılmıştım. ya istediğim gibi yaşayacak ya da intihar edicektim. çalışmak istemiyordum. askere gitmek istemiyordum. "pejmürde" yazıldı sonra. çok sevdim onu. neyse, başaramadım. kafa tutamadım sisteme. tek başımaydım. ve yaşamak için ödenmesi gereken bedelleri ödemezseniz, açlıktan ölürdünüz. ya da sizi deli diye kapatırlardı bir hücreye. ve eve geri döndüm. ekonomik olarak aileme bağımlı değildim tam olarak, ama kalıcak yer, ısınma, barınma ve gıda. bunları ailem karşılıyordu. ve onlardan para istemiyordum, bilirsiniz, harçlık türevi, çocuğa verilen. onlarda da yoktu çünkü. babam günde 13 saat çalışıyordu, pazar dahil, ve hastaydı. 64 yaşındaydı, çalışıyordu. 21 yaşındaydım, ölmek istiyordum.

sonra, dediğim gibi, daha fazla alkol aldım. bir tür geçiştirme süreciydi bu. acıyı geçiştirme. hayatta kalma. yaşam savaşı. ayık olunca intihar etme güdüsü bastırıyordu. ben de ölmemek için sarhoş kalıyordum. bira-votka. şarap. bu esnada okula gidip geliyor ama derse girmiyordum. kitap okumuyor, televizyon izlemiyor, dünya ile ilgilenmiyordum. müzik dinliyordum sürekli. bana ilham veren güçlü sesler. dünya ile alakamı kesmiştim. ben bir şeye inanıyordum. ve kimse bana inanmıyordu.

aptalca bir yaşam tarzı edinmişti insanlar. çalışmak. boktan işler. sigortalı olmak. emeklilik. bankalar. okullar. devletler. oy vermek. demokrasi. ekonomi. silahlar. aşk. evlilik. çocuk. din. boktandı hepsi. yalandı. birilerinin bizi düdüklemek için kurdukları bir mekanizmaydı. biz de gözleri bağlı kölelerdik. hayır demiştim. ve hayatta kalmaya çalıştım. sonra noldu bilmiyorum. uyuşturucu maddeler bir şekilde beni delirtti. ve bir psikoza girdim. ciddi bir psikolojik hastalık geçirdim. ne olduğunu bilmiyorum. merak da etmiyorum. ama iyileştirdiler beni. hapla ve muskayla. bir ay sürede ayıldım. sanrılar azaldı. zihin açıldı. ve okula başladım. ve kitap okumaya. ve tv izlemeye. ve insanlarla gezip tozmaya.

içimden bir şeyi çıkardıklarını düşünüyordum. şeytanı olabilir. ya da tanrıyı. bir şeyi çıkardılar. ve ben normal oldum. okulu bitiricek, işe giricek, askere gidicektim.

2.
özür dilerim. patronumun kızına yemek hazırlamak için yazıya ara vermek zorunda kaldım. ve şimdi nerde kalmıştım ne anlatıyordum hatırlamıyorum. her şey karıştı. ve toparlayamayacağım, üzgünüm. şu an bu yazıyı yazdığım yer bir iş yeri. evden bozma bir ofis. iki oda bir salon bir mutfak. hemen karşımızda ise bir depo var. ve evet, kötü müzik. akıp duruyor. bitti


5.eylül.2007