aprobarbital

şimdi burada

hafiften esinti eşliğinde

uzandım ve bekliyorum

yerine getirmek zorunda kaldığım

hiçbir şey yok

yaşama devam etmek için

iş yok

çalışma yok

ve getirisi olmasa da

bir fanzin tasarlıyorum

kafamın içinde

her şey kafamın içinde olup bitmekte

zihnimin duvarlarına çarpıp duran pingpong topları

ve koridorlarımda geziniyorum

gözlerimi kapatıp

sessizce

ilerliyorum

yanıp sönen ışıklar

karanlık odalar

aydınlık odalar

loş odalar

duman altı

havasız

ve sonsuz bir ova sonra

ve sonra bir kuyu

ve sonra gökyüzü

yıldızlar ve kara delikler

geçmiş zamanları düşünüyorum

tüm o lanet olası kötü zamanları

şimdikinden pek farkı olmayan

lanet olası yılları

gelir ve geçer ve sen izlersin sadece

ben bunu neden daha önce düşünemedim ki der

kendini aptal gibi hissedersin

her şey olup bittikten sonra

tek sorun geç kalmaktır sadece

müthiş bir zamanlama hatan vardır

ya çok geç kalırsın

o sihirli sözcükleri söylemekte

ya da erken kafaya çıkar

ve gelen topu ıskalarsın

ki sana doğru da ortalanmamıştır zaten

hiçbir şey senin için yapılmamıştır

sen kendini plana dahil sanırsın

ve sonra anlarsın ki

iflas ettiği söylenen bankada

bir tek sen hesap açmamışsındır

ama yaşanan her şey

tüm bu karanlık ve hengame

bi tek sende var sanırsın

herkes gülüyordur

gördüğün herkes

bir şekilde yaşama devam ediyordur

otobüse biner

ve nefret edersin insanlardan

herkesin nesi var merak edersin

bu enerjiyi nerden buluyorlar dersin

bu kahkaha ve neşenin kaynağı ne dersin

anlam veremezsin

çünkü

sen herkesin yükseldiğini düşünürken

seni herkes düşüyormuşsun gibi hisseder

ve herkes düşerken de

düşüyorsundur onlara göre

çevreye bağımlı bir yaşam sürmüyorsundur oysa

hatta bir yaşam sürdüğün bile söylenemez

dolanıp duruyorsundur sadece

kendi etrafında dolanıp durmak

gündüzleri uyuyup

geceleri yaşadığın için

kimseyle görüşemezsin

çünkü sabahın köründe çalan telefon

sen yatmak üzereyken çalan telefon

sokağa çıkan bir arkadaşındandır

açmazsın

uyursun sadece

herkes yaşarken uyursun

herkes her şeyin farkındayken

ebleh bir şekilde etrafa bakar

ve neler oluyor bile demezsin

halinden memnun

ve halinden memnun olmayan insanlar

seni de dönüştürmek isteyen insanlardır

bir bara götürmek

yeni bir insanla tanıştırmak

bir bira ısmarlamak ya da

konsere davet etmek

isterler

çok fazla şey

ve hiçbir şey arasında

bir seçim yapman gerekir

arasını düşünmezsin asla

çalan telefonu duyar

ve açıp “alo” dersin

"nerdesin oğlum on kere aradım" derken kadın

"duymadım ya ne bileyim" dersin

ki doğruyu söylüyorsundur

ki yalan söylediğini düşünüyordur

ki kızmazsın yine de

hiç kimseye kızgın değilim

hiç kimseye kırgın değilim

öfkeli değilim

neşeli değilim

mutsuz değilim

mutlu değilim

aradayım sadece

herşey’in arasında

bir tarafa gidersem

bir süre sonra

duvara çarpacağımı biliyorum

rotamın terse döneceğini

iniş çıkışlar

gelgitler

ve bazıları “hayat böyle” derken

ben “hiçbir şey değil hayat” diyorum

ve hâlâ zıplamaya devam ediyor

zihnimin içindeki pingpong topları

biri “rotherdam'a gelsene moruk” diyor

ben “bakkala bile gitmeye gücüm yok” diyorum

“saçmalama” diyor bana

“kendini bırakmamalısın”

“ne bırakması lan” diyorum ona

“para yok anlamıyor musun?”

ama gelicek

ve geldiği zaman

biz burada olmayacağız diyorum

hayır rotherdam’da da olmayacağız

çok fazla kötü film şeridimiz var

oraya dair

hayır bristol olmaz

hayır berlin olmaz

hayır istanbul olmaz

hayır ölen dostlarımın

öldüğü yerler olmaz

bir yerin ölüm ve aşk konusunda

bekaretini bozmak istiyorum diyorum

hiç bi insanın ayak basmadığı

bir yere gitmek istediğimi söylüyorum

karşılıklı oturuyoruz

ve ona dönüp

mutlu bir insan acını endike etmez diyorum

aynı eroin gibidir acı diyorum

detoksifikasyonu en zor duygudur acı diyorum

ve mutluluk denilen o şeyin

yan etkilerinden biridir de aynı zamanda diyorum

karşılıklı oturuyoruz

ve hâlâ bana kendimi toparlamam gerektiğini söylüyor

ben iyiyim kızım diyorum ona

kolumdaki ying yang'ı gösterip gülümsüyorum

ara bölgedeyim diyorum

acıdan gebermiyorum

mutluluktan uçmuyorum

ve ancak benim durumumdaki biri

dengeleyebilir beni diyorum

aşk yok, hiçbir şey yok

salonda oturuyoruz

sonra dönüp ben gitmeliyim dedi

ben de tamam git dedim

kapıya bile çıkmadım geçirmek için

geçirmeye bile çalışmadım kaba bir tabirle

o istedi geçirilmeyi

ve ruhumun elek gibi olmasını diledim o an

elek gibi bir şey olmasını istedim

ama geçirgendi

iletken bir maddeden yaratılmıştım

ve iletiyordum

kara kutu misali her şeyi

sonra dönüp

hafiften esen rüzgara karşı uzandım

ve zihnimdeki pingpong toplarının

bir an için durduğunu düşledim

bir an için sadece

hiçbir şey hissetmediğimi

gerçekten hiçbir şey hissetmediğimi

ve emin olduğum tek şey

hiçbir şeyden olamadığımdı

hiçbir şeyden emin olamıyordum

kimseye güvenemiyordum

ve basit cümlelerime

olağanüstü hal uygulaması yapan insanlara

teşekkür etmekten başka

söyleyecek bir şey bulamıyordum

bekliyordum öylece

sıkılmıştım

ve rüzgar kesildi

ve terlemeye başladım

ve daha sonra kendime geldim

ve gözlerimi açtığımda

gördüğüm her şeyi anlatacağıma dair

kendi kendime söz verip

yazmaya başladım

kapı çaldı

açtım

içeri girip bir şeyler sordu

cevap verdim

ve sonra

bana tecavüz edip gitti

hepsi bu

anlattım işte

şimdi tekrar pusuya yatıp

kıçımızdan vurulabiliriz

hiçbir şey görme hiçbir şey duyma

ama konuşmaya devam et

ve dokunmaya

ve koklamaya

belleğimin kaldırabileceğinden

çok daha fazlası sıkıştı zihnimde

takılıp kalıyor monitörüm bu yüzden

aynı görüntülere

aynı seslere

aynı şeylere ve aynı yerlerde

bu bir tuzak, diyor içimden bir ses

bir diğer ses de, ya değilse

sen de şansını deneyip

belleğini şişiriyorsun biraz daha

farklı isimlerdeki

aynı programlar

ve bu ebleh dizelerin

bana tek yararı

sizin

hardiskinizdeki önemli verilerinizi

dvd olarak yedeklemenize benziyor aslında

ve yine de sık sık kullandığınız için

yedeklemenize rağmen silemiyor

ve tekrar tekrar üzerine çift tıklıyorsunuz

yani ben öyle yapıyorum

odamdayım

gözlerimi kapatıp

bekliyorum

ve artık yeni şeyler yaşamaya

ya da hafızamı tazelemeye

gerek görmüyorum

sakin olalım

ve neler olduğu

ya da olabileceği üzerinde

pek fazla düşünmeden

bir sigara yakalım

ve tadını çıkartalım

akıp gitmeye devam eden zamanın

18.mayıs.2009