kayıp edebiyat

ölen şiirler

ölen öyküler

zihinde yaşamına son veren kelimeler

vardiya saatleri arasında

otobüste

serviste

yani demek istediğim

en olmadık yerlerde kapımı çalan

orospu ilham perileri

önemi yok diyorum bazen

tıpkı odamdaki

bazen kaybolan

yırtılan

ya da yanan

ya da üzerine kül döküp

sonra çöpe attığım

kağıt parçaları gibi

çıkması gerekiyor sadece o an

kağıt üzerine olmasa da olur

zihnimden akıp geçmesi yeterli

kelimeler, cümleler

ve öyle bir anda

öyle güçlü bir peri fısıldıyor ki kulağına

yazacağı en güçlü cümle bu gibi geliyor insana

ve öyle bir anda

v.i.p bagajları gelir

gider götürürsün araçlarına

ve adamlar -bir çoğu-

ellerini bile sürmez

onların çantalarını

onların yanı başına

güzelce yerleştirir

hiç konuşmadan geri dönersin

ki ter kokuyorsundur

ve iğrendikleri bellidir yüzlerinden

hatta bir şoförü

"ter kokuyor bu adam" diyerek

araçtan indirdikleri kayda geçilmiştir

böyledir bu işler

kimileri çalışarak

sadece para kazanmazlar

benim gibi piçler ise

şiir kazanırlar daha çok

ya da öykü

ve kayda geçseler bile

kaybederler o kağıdı da

unutup odanın bir köşesinde

zihninin bir köşesinde

dünyanın bir köşesinde

rafların en gerisinde

ucuz

siyah beyaz ve

satın almaya değmeyecek kadar da beleş görünür gözüne

yazı da

baskı da

ruh da

kimse el sürmez ve

ertesi ay kitapevine

hiç satmayan bir yayın için

rafta durma bedeli öder

götünde patlayan kopyaları alır

sokağa çıkar

önüne geçene dağıtırsın

senin yerine onlar olur

karşılarına çıkan ilk çöpe atan

29.ağustos.2008