tanıdık olan birkaç şair

bir kitapları olan, eski arkadaşlarımı düşünüyorum şimdi

pardon

arkadaşım diyemem onlara

ve onlar da beni arkadaş olarak görmüyorlardır sanırım

tanıdık diyelim

birkaç kez görüşmüş olmak

birkaç ayak üstü sohbet belki

bir iki ortak arkadaş

ve sürekli olarak onların gözünde

bu yarışta saf dışı kalması gereken ben

itiraz etmiyordum elbette

yarış onların yarışıydı

seyirci bile olmak istemiyordum bu yarışta üstelik

ama yine de

zaman zaman

gözüm kayabiliyor ya da

gözümün içine sokulabiliyorlardı

birkaç yıl önce tanıdığım

birkaç şair adam söz konusu

hâlâ zaman zaman tanışıyorum böyleleri ile

eskiden de olduğu gibi yani

fanzinleri ya da siteyi görüp veya

bir ortak arkadaşın benden ona veya ondan bana

bahsetmesi sonucu gerçekleşen tanışma fasılları

ve ardından gelen övgüye gelmeyen karşılık

“iyi yazıyorsun” diyor

“eyvallah” diyorum, hepsi bu

yalan söylemenin gereği yok

ya da “sen de kötü yazıyorsun ben de” deyip

ortama gerçek bir kurşun sıkmanın

ki her seferinde

üstelik çok kısa bir süre içinde

gözlerindeki değerim sıfıra iner

ki normaldir bu

şu yazarı biliyor musun bu kitabı okudun mu şu dergiyi gördün mü

uzar gider sorular ve ben hepsine seri halde “hayır” derim

“hayır bilmiyorum”

“hayır okumadım”

“hayır görmedim”

sonra karşındaki insanın

aslında bir edebiyat muhafızı olduğunu fark edersin

ve yıllar sonra ya da birkaç ay içinde

bu adamın bir kitabı yayınlanır

ve sen bu kitabı

kitap çıktıktan yıllar sonra fark edersin

yıllar sonra bir gün karşılaşınca yolda

“napıyorsun”

“iyilik sen”

ve birkaç saniye içinden konu

onun unutulmaz şaheserine döner

“bir kitabım çıktı”

“haberim yok”

“birkaç yıl oldu, ufak bir yayınevi”

“güzel bir duygu olmalı” dersin

onun adına düşünerek

çünkü ona göre

benim asla ulaşamayacağım

bir zirve noktasıdır bu ve

tek kitabı olan

yitip giden

ve yine de konuşmaya devam eden

seni hiçe sayan

ve üstelik artık bir kitabı olan bu adam

“sen neler yapıyorsun” der “fanzinlere devam mı?”

ufak bir alay vardır bu soruda ve

hâlâ devrimden söz ediyordur sana

hâlâ mücadele

savaş

iktidar karşıtı

savaş karşıtı

ayrım ve sömürü karşıtı

bana da karşı

kendi dışında her şeye karşı hatta

ve hâlâ çalışmıyor

bir gün bile çalışmamış bir insan

işçilerin adına

onların haklarını haykıran

şiirler yazıyor sağda solda

yeraltı edebiyatı nasıl olmalı diye sana konferans çekip

üzerine sanattan dem vuruyorlar

sanki çok sikimdeymiş gibi yeraltı edebiyatı

ya da sanat

sıkıcı bir konuşma

ama kaçış şansın yok

işim var dersen

gideceğin yere kadar seninle gelirler

benimle konuşmak değil niyetleri

ben bok kafalıyım

o da devrimin tanrısı

bunu ispat etmek ister sana

sonunda sabrın taşar ve

bak dersin

anlıyorum seni

son kutsal kitabı yazan bir peygambersin sen

ama benim eve gidip uyumam gerekiyor

çalışıyorum ben

bir işim var

senin savunduğun işçilerden biriyim ben

izin ver bana

kafamı dinlemeye ihtiyacım var anlıyor musun?

ve üç kuruş için günümün yarısını heba ederken

kendi haklarımı savunmaya zamanım kalmıyor

sen bunu benim için yapıyorsun

benim için yazıyorsun sen

bense kıçımı göstermek için yazıyorum

ama şimdi gitmeliyim

“siz hep böylesiniz” der ardından

“kendinizi bi bok sanıyorsunuz”

bir daha onunla görüşmeyeceğiz muhtemelen

kaç tane kaldı bilmiyorum geriye

beş mi altı mı

izmirli tanıdık şairler

şimdilerde bir kitapları var her birinin

ve arada sırada onları yolda görür

üç beş nasihat dinlerim

kimisi otuz beş kırkında

kimisi benle yaşıt

ve maddi sıkıntıları yok

ruhsal sıkıntılarının kaynağı ise

hak ettikleri yerde olmadıklarına dair olan

saf inançlarından geliyor

çoktan keşfedilip yaldızlanmaları gerekiyordu

etraflarında hayranlar topluluğu

on beş yirmi kitap

ve görsel şölen

bazısı yanlış ülkedeyim der

bazısı suçu çarpık yayıncılık sisteminde arar

bazısı kendisine yeterli şansın tanınmadığını öne sürmekte

ama her birinin tek sıkıntısı

hak ettiklerine inandıkları yerde olamamak

ki haklı olabilirler de bu konuda

bilemiyorum

ben hak ettiğim yerde miyim bunu da bilmiyorum

edebi anlamda hak ettiğimi almaktansa

çalıştığım sikik işlerde görmek isterim hak edileni

fazla mesai ödemesi ya da zamanında maaş gibi

edebiyat muhafızları beni öldürebilir

ve evet evet evet

bu bir şiir değil

kafamı sikip durmayın lütfen

ve yayınlanmayı da hak etmiyorum

bu doğru

ama lütfen artık

her seferinde karşıma çıkıp

bana edebiyattan ve

o harikulade yazarlığınızdan

dem vurmayın

öfkesi yatışıyor veda ederken

“içelim bir gün” diyor

“içeriz” deyip dönüp uzaklaşıyorum

içer miyiz harbiden?

ama bu kez de

bara girmeden önceki konumuz

ne kadar sıkı bir içici olduğunuz yönünde gelişecek

birkaç bira sonra

sarhoş bir adamı çekmek zorunda kalacağım

“içeriz” diye yalan söylüyor

ve evime geliyorum

bir daha karşılaşmayız umarım

ne onunla

ne diğerleri ile

7ağustos2008