duvarlar

bazen iyidir

bazen kötü

genellikle kötü

ve sen genellikle

genelde var olanı düşünmezsin

süregelen alçalmayı mesela

irtifa kaybedişini günden güne

tüm yumruklarının boşa gidişini

seni bağlayan sicimlerin keskinliğini

akrep ve yelkovanın arasındaki sefilliğini

ruhsuz gidiş gelişleri

ruhsal gelgitleri

her şeyi görmezden gelirsin

kötü olan ne varsa

kötüye doğru gitmekte olan ne varsa

ve biraz daha dersin

bir adım daha

bir gram daha

bu kez olacak

geri dönüş yok

ileriye gidemesen de

denersin en azından

on bin yüz on ikinci kez başa sarışının şerefine

dikerken şişeyi

ruhunu fondip yapan baykuşları es geçersin

her şey karanlık ve karanlığı görmek istemiyorsun

karanlıkta görülebilen tek şey bu ama

ve bazen iyidir işte

sadece bazen

çoğu zaman kötü

bazen iyi

ve bu da öyle anlardan biri

bir odadayım

sigaramı içiyorum

müzik çalıyor

sonra bir sigara daha yakıyorum

sigara üstüne sigara

kestiğin kağıtlar

kestikleri dilin

sonra yapıştırdığın kağıtlar

bağladıkları ellerin

sonra kopyaladığın kağıtlar

salgıladıkları zehir

sonra katlarsın kağıtları

ve biri ışıklarını söndürür ardından

zihninin ışıklarını

soğuk

gerçekten soğuk

hiç bir şey görme

hiç bir şey duyma

sonra gerçekten soğuk ve

başından beri var olan

göz ardı etmeye çalıştığın

kötücül gerçeklik

gün ışığına çıkar

ve neler olduğunu ya da

neden tekrar iflas ettiğini

sorup duran herkese

“böyle iyiyim” dersin

“böyle iyi

iyi olmasa bile

iyiye gidiyor

iyiye gidecek”

konuştukların ve

inandıkların farklıdır oysa

kapkara

ve sadece karanlığa odaklanmış

bir kafanın içinden çıkan

tek başına kalıp saçmaladığı

salak dizeleri dışında

geriye kalan her şey

bir şeylerin iyiye gittiğine dair

havadislerden ibarettir

ve gerçekten iyiye gidiyor olsa bile

fanzin yüz bin milyon baloncuk satsa bile

“yırttın” deseler bile

ruhen yırtamayacağının bilincinde olarak

göz ardı etmeye devam edersin

kötü olan

ve daima kötüye gidecek olan

ne varsa…

önemi yoktur çünkü

iyi veya kötü

bazen iyi bazen kötü

cennette bir köşke yeğlerim yok olup gitmeyi

hiçliği yani

düpedüz hiçliği

ama tanrının

bunu veya herhangi başka bir şeyi

hak ettiğimi düşünmeyecek kadar

kibirli olduğunu biliyorum

şeytanın ondan farkı olmadığını

tüm insanların hiçbir farkının olmadığını

herhangi bir şekilde ve hiçbir koşulda

bir şeylerin fark yaratmayacağını

üstün insanın var olamayacağını

ying-yang’a kimsenin aldırmadığını

ve övünülen her şeyin

utanç duyulan her şeyden

hiç bir farkının olmadığını

ve buradayım işte

ölmüyorum

köpek gibi yaşarken

köpek kadar sadık olmasam da kendime

dokuz canlı olarak

ölümlerden dönüp

yaşama yüzümü dönmeden

ve hiçbir şekilde

iyiyi veya kötüyü bilmeyip

her şeyin ötesinde

bir saniye

bir saniye daha

sonra bir dakika

sonra bir saat

hiçbir şeyi bilme

hiçbir şeye inanma

hayır seni tanımıyorum bayım

ben buralarda kralım

bu üç metrekarede

kağıt parçaları dolu yatağın üzerinde

elimdeki uhuyu

silah gibi kullanırım

ve yeterli miktarda kağıt olduğu sürece

sonsuza dek f tipinde de yatarım

sorun değil

pekala hiç bir şey sorun değil

beyazın karanlığı ve siyahın aydınlığı

pekala hiçbir şey sorun değil

buradayım

oyun oynuyorum

her şeyi çözüp

kendini çözememiş

bir deli misali

sadece oyun oynuyorum

anlamını yitiren

her şeyin canı cehenneme

sıfır noktasındayım ve

eksinin veya artının arasında

herhangi bir fark yaratmayacak kadar kalın olan

mutlak değer çizgileri var

her iki yanımda

kalın duvarlar

kapkalın duvarlar

her şey iyi de olsa

kötü de olsa

bir şey fark etmeyecek

o duvarlar

yok olmadığı sürece

anlamanız gereken şey bu

şimdi gidip

cami duvarına işeyebilirsiniz

benim için fark etmez

duvar, duvar olarak kaldıktan sonra

kimin yaşayıp

kimin öldüğü

20aralık08