“şiir tadı yok”

güneşe karşı işedim bugün

sonra gidip,

köpek kokoreci yedim

bulutların üzerinde.

ölmeden önce dedim kendi kendime

ölmeden önce

hiç kimsenin bir bok anlamadığı

ama çok beğenip alkışladığı

şiir tadında bir şeyler yazmalısın artık

gerçek bir şiir

ağdalı dizeler olmalı

üzerinde üç gün düşünülmüş cümleler

her saat başı sırasını değiştirmelisin kelimelerin

ve aynada kendine baktığın gözle bakmalısın

işin bittiğinde

biraz jöle sürmelisin mesela başlığa

ve birine gidip danışmalısın

“siyah kazağımın üzerine

yeni aldığım mavi eteğim uyuyor mu” diye

hayır derlerse

yeniden dizilmeli mısralar

akıcı olmalı

derin olmalı

kafiyeli olmalı

yüksek bir sanat barındırmalı

kimse hiçbir şey anlamamalı

bunu denedim bugün,

ve güneşe karşı işedim,

hafif melankolik bir gün batımı vardı

aşıklar sırt sırta vermiş

duruyorlardı nefrete karşı

gözden ırak bir köşede

şezlong kurmuştu bira şişesine

ihtiyarın teki

güldüm sonra imgelemlerime

ve yemin ettim kendi kendime

ayarını tutturana kadar

bir daha size sunmayacağım diye

bu basit ve

yeterince pişmemiş satırları

not: 45 dakika ateşte bekletip öyle servis ediniz

29.eylül.2008