eurydice

eurydice*

düşününce

matah bir bok gibi gelmiyor insana

fanzinler, yazılar, yazarlar

yine de “orda biri var mı?” demek istiyorsun

yıllarca dedin bunu

çoğu kez sesinin

boşlukta yankılanışını duydun sadece

ve uçurumdan aşağı kaydı ayağın

istem dışı bir intihar?

belki de

bir alt katta bir şey tuttu seni bir şey

ya da sen bir şeye tutundun

ve yeniden başladın

tekrar inşa

onarım değil ama

yeni baştan inşa

ve sonra

“orda biri var mı?”

bazen vardı, bazen yok

bazen hiçti bazen çok

gidenler oldu

kalanlar oldu

kalanlar kalmaya devam edecek mi belirsiz

senin kalıp kalmayacağın da öyle

ama şimdi

şu noktada ve bir kez daha

“orda beni duyan biri var mı?” diyorsun

“ses verin!”

çıt yok

bir sigara yakalım

üstteki dizeyi ersoy albayrak’dan çaldım

“bir sigara yakalım”

hayır ona gönderme yapmıyorum

sadece çaldığımı itiraf ediyorum

biri testimi kırmadan önce yani

kendimi dövüyorum

anlaması gereken kişi dışında 

hiç kimse bi bok anlayamayacak burada

ki o kişi de okumayacak asla

ama önemi yok

devam

ne için?

niye?

“do it killself”, önemli bir şiir aslında

açıktı her şey onda

ama bir yenisini daha yazıyor olmak

yeni bir itiş kakışın daha

tetiğe basmak üzere olduğunu gösterir

düşününce

yani gerçekten

matah bir bok gibi gelmiyor insana

fanzinler, yazılar, yazarlar

ama her şeye rağmen bazen

bir şey olsun istiyorsun

okunmak ya da yazılmak değil mesele

sabahın köründe mesela

tam şu an

burada otururken

tek başına

olabildiğince tek başına

otururken

tek başına olmamak istiyorsun

belki gerçekte öyle olmasan bile

içeride de öyle hissetmemek

polis adamın birine ehliyet sormuş

adam da “verdiniz mi ki istiyorsunuz” demiş

“beş kez girdim sınava vermediniz”

“alamadın”

“hayır! siz vermediniz”

aynen böyle aslında

durum bundan ibaret dostlar

yürümekte zorlanırken

ruhen değil, gerçekten zorlanırken

topallarken

sol kasığın bıçaklanmışçasına ağrırken

kaldırdığın onca kilo yük yüzünden iş yerinde

“belki fıtık bu” demek yerine

“bir şey yoktur” deyip yola devam ediyorsun

ve buna rağmen

bir kez daha

sabahın beşinde

intiharla burun buruna gelip

“orada biri var mı?” diyorsun

“siktir git adi orospu çocuğu” bile demiyor kimse

çıt yok

beth bana şarkı söylüyor

ben size şiir yazıyorum

ne beth beni tanıyor

ne de ben sizi

zincirleme kimsesizlik tamlaması

hiç kimse olan bitenin farkında değil

ve ölecek bir gün beth

tüm kadın kahramanlarım ölecek

ben ve odipal ruhum

yeni anneler arayacak kendisine

sevgili değil

çocuk değil

bakıma muhtaç bir fareyim sadece

ve dün gece iki fare yakalandı

aynı evde iki fare

kaynar su

ben yapamazdım

ama yaptılar

aynı evde iki fare diyorum

eş?

kim bilir

iki ölü eş

güzel olmalı

aynı yerde aynı zehirle

ve yazamayacak kadar sarhoşken

bir kez daha

on yıl sonrasını düşünüyorum

on yıl önce olduğu gibi

kar üstünde ölücem diyordum o zamanlar

on yıl önce ve on yedimde

diyordumki, var daha bi on sene

27’de ölücem kar* üstünde ölücem

ölmedim

izlanda uzaktı

izmir’e kar yağmazdı

mantıksız bahaneler uydurup inandım

ve ölmedim

sürekli olarak erteliyoruz ölümü

37’de de kar üstünde ölmücem

47’de de

daima

10 yıl sonra

ve daima

“orada biri var mı” derken

bir alt kata düşüp

en baştan başlamak

bu iş böyle

ve böyle gider

ama daima gider

ve belki de bu yüzden iyi bir aldatmaca

do it yourself

başarısızlığını gizlemek

kaybetmişliğini

yitirilmişliğini

bir dakika bir dakika

bir yanlışlık var burada

sen yitirilmiş değilsin girdap

yitirmişsin

gerçek olan bu

iki zıt yöne giden şeyden

daha değersiz olanı

daha değerli olanı kaybetmiştir

mantık buna hükmeder

güçlü olan

iten

düşüren

ya da silen

yitirmemiştir

kazanmamıştır da evet

ama yitirmemiştir de

güçler dengesi

ve hisler

ve en başa dönersek

gerçekten matah bir bok değilim

biliyorum

ama yine de insan

üzerindeki sinekleri kovup

güneşe gülümsemek isteyebiliyor zaman zaman

ama güneş yok

sadece aldatmaca var

ve bundan şikayet edemeyecek kadar sarhoş olup

ölümü ertelemekten başka

yapılası hiçbir şey yok

on yıl sonra moruk

aynı şekilde

on yıl geçtiğinde

kaç on yıl olduğunu boş ver

on yıl

sen arkana bakma yeter

eurydice peşinden gelecek

hades ile olan anlaşman böyle

ardına bakma

eurydice peşinden gelecek

asla ardına bakma

karanlıktan çıkacaksın

ve parlayan güneşin

büyük bir süratle erittiği karın üzerinde yatacak

karla beraber eriyecek

su olacak

ve akacaksın

akış

hepsi bu

19.temmuz.2008

* eurydice: Yunan mitolojisinde, Orfe’nin kavuşmak istediği sevgilisinin adıdır.  Eurydice bir gün Aristaeus’tan kaçarken ayaklarına bir yılan dolanır. Sevgilisi bu yüzden ölüp yeraltına (öte-âleme) gidince, sevgilisini kaybeden Orfe de ona kavuşmak için büyük çabalar gösterir, ilahlardan yardım görme umuduyla, özlem içinde çalgısını çalıp dururken harikulade, ahenkli müzikler yaratır. Orfe’nin sevgilisine kavuşma çabalarına Hades'ten bir yanıt gelir. Sevgilisine kavuşacaktır, fakat bir koşul vardır: Bu da, sevgilisi yeraltı aleminin karanlıklarından ışığa çıkana kadar onun yüzüne bakmaması koşuludur. Böylece ilâhî yardımla, sevgilisi, aether (esîr) katlarından çıkıp yükselmeye başlar, fakat tam ışığa çıktı çıkacakken Orfe dayanamaz, ardından gelen sevgilisini görmek için dönüp geriye bakar. 

Kaynak ve detay için: wiki - eurydice türkçe | wiki eurydice english  

** kar üstünde ölmek ile büyük bir servete ulaşıp o bitirilemeyecek paranın mecazen üzerinde boşluktan intihar edenler de var güzelim.. ben izlanda da kar üstünde donmayı tercih ederim. ve toprak yerine kara gömülüp kendi kendine, bilinçsiz bir şekilde, sonra da mezarsız olmak..