"bizi öyle bir
sikmişler ki" demişti
o ufak dükkana
sıkışıp kaldığımız
ve kimsenin
hiç bir şey satın
almadığı
zamanlardan birinde
sisteme, gidişata
ya da işlerin yürüyüş
şekline
ve bizim bir türlü
yürütemeyişimize
kızarken
hep ters köşeye
yatırılışımıza
haklıydı
çok pis sikmişlerdi
bizi
kanatlarımızı ve
kuyruğumuzu kesip
bir kümese
kapatmışlardı
ayar olmamızı
bekliyorlardı
ama farklıydık bir
şekilde
en azından ben
öyleydim
okumak istemiyordum
çalışmak
istemiyordum
evlenmek
istemiyordum
yayınlanmak
istemiyordum
çok para
istemiyordum
parasızlığa tahammül
edemiyordum
ve tahammül
edemiyordum aynalara
aptal bir surat
3 haftalık sakal
ve ne yapması
gerektiğini bilmeyen
ve dahası hiç bir
şey yapmak istemeyen
bir adam
sadece
müzik
alkol
ben
ve beni
diğerlerinden koruyacak
dört duvarım olmalı
sonra
birden
O geldi
ben hayatımı
hiç bi getirisi
olmayan
aptal şeylerle
tüketmiştim
ve hiç bir çıkış
yolum kalmamıştı
giderek daha çok
yaklaşıyordum bir hiç olmaya
ve uzaktım işte
bi tek o gece
kendimi tamamen
bıraktım
ruhumu
bedenimi
ve daha başka ne
varsa insanda olan
her şey olabilirdi
ölebilirdik bile
O isteseydi yapardık
ya da
daha ileri
gidebilirdik
hiç çıkmayabilirdik
o odadan
ve dört duvar
yeterdi bana
ama izin vermezlerdi
baskı altındaydım
karnı acıkacaktı
üşüyecekti
ya da faturalar
bir şekilde
sıçacaktı ağzımıza
ve sabah
bir çift gözle aynı
anda uyanıp
tebessüm etmek
ve dudaklar
ve bir daha asla
hiç bir şey
o derece mucizevi
ve harikulade
olamayacak
tekrar başa döndüm
burada oturmuş
düşünüyorum
ve evet galiba
tekrar istemiyorum
umut etmek bana göre
değil
iyi bir şeyler
beklemek de
burada oturup
içkimi yudumlamak ve
duvarlarımı izlemek dışında
yapabileceğim pek
bir şey yok
dışarıda
diğer ne varsa
sizin olabilir
ama bu 9 metrekare bana ait
şimdi izninizle
uyuyacağım
15.09.2006
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder