gece
bir dalgınlık sonucu
elimde
kalemle tuvalete girdim
ve
sıçarken
tuvalet
kâğıdına bir şeyler yazmaya başladım
sarhoştum,
kabul ediyorum
ve
klavyedeki kanı görünce fark ettim elimi kestiğimi
nasıl
olduğunu hatırlamıyorum
jiletle
oynuyordum sadece, hepsi bu
sonra
kan
katledilmiş
aşklar silsilesi
daha
sonra
tuvaletteki
işim bitince
şiirle
kıçımı sildim ve
kâğıdı
atıp
şifonu
çektim
daha
sonra
şiddetli
bir öksürük krizi
midem
bulanıyordu
alkolden
değil
yaşanan
her şeyden
“her
zaman bir bahanen vardır,
başarılı
olmamak için”
bunu
eski bir sevgilim söyledi bana
eski
olduktan sonra yani
daha
önce söyleseydi de bir şey değişmeyecekti
her
zaman bir yenisi gelir ve
her
neyse işte, klavyeyi kurtardım kandan
elimi
de tabii
hayır
kanları sildiğim şeyde şiir yazmıyordu bu kez
yazsaydı
epey trajik olurdu
ve
aslına bakarsanız
odamın
içi
o
kadar çok kağıt parçası ile dolu ki
hepsini
temizlemeye kanım yetmez
ama
bir fotokopi makinesi bizi kurtarabilir
doğru
mu yazdım? makinamı yoksa?
ha
bu arada
klozete
giden o şiir
buna
beş çekerdi
ama
önemi yok
bana
da beş çekiyor sonuçta
yerime
seçilen çoğu ahmak
7
mart 2008
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder