biraz kimsesiz kalabilir miyiz lütfen..

 // biraz kimsesiz kalabilir miyiz lütfen.. 

kayboldum.. 

boşuna arama, 

beni bulamazsın. 

düştüğüm yerde 

kendimi aramaktan vazgeçtim 

solungaçlarım çalışmıyor artık 

ama boğulduğumu bile hissetmiyorum 

bu nasıl bir şey biliyor musun? 

baş harfimin ne olduğunu hatırlıyor musun? 

kaybolduğumu söyledim sana 

ve boşuna arama 

kapsamaz 

kaplandım 

kapaklandım ya da 

her nasılsa işte 

"hey naber? nasılsın?" 

akış..  

akıyor yani hâlâ 

ama ne yöne olduğunu 

göremiyorum artık 

yoldan çıktım 

tarif edicek kimseyi de 

göremiyorum bu karanlıkta 

burası çok karanlık 

beyaz bir karanlık bu 

hiç renk yok 

gece bile 

gündüzün farklı bir evresi 

değişmiyor zaman 

akıyor sadece 

kayıptayız 

hayır kaybetmedik 

kayıptayız sadece 

eksi hanesine çizilen 

bir kaç saniye  

olan biten bu 

saniyeler, dakikaya 

ve sonra yıla dönebilir 

değiştirmeye çalışmıyorum hiçbir şeyi 

değişimden ziyade 

kendin olman gerekir 

beni arama, dedim sana 

bulamazsın 

hayır saklanmıyorum 

hepsi beyaz sadece 

her şey aynı tonda 

renkleri seçemiyorum 

duyguları hissedemiyorum 

nerdesin? 

nerde olan ne? 

önümü göremiyorum 

arkama dönemiyorum 

öyleyse bu bir sobe 

kendi kendime 

kendimce 

basit bir oyun 

fazlasıyla basit 

karmaşıklaştıran insanlar 

ben değilim 

ben hiçbir şey değilim 

ben hiçbir şeyim 

başa dönüyor önce 

sondan başa 

baştan başa 

daima başa 

başı kimin çektiği meçhul 

dönüp dolanıyor elime verilen ip 

kördüğüm edip 

hadi çöz diyorlar 

çözüyorum 

ve bir yenisi daha ekleniyor 

bitmeyecek 

bitmesi de gerekmiyor 

çözmeye çalışmaktansa 

bir çakmak alıp 

yakmalısın 

ipi ya da 

sözcüklerini 

sağır ve dilsiz 

ses geçirmez bir odada 

tek başıma kalmak istiyorum 

son dileğim bu  

ölmeden önce