lethe

senin aceleci olmamanı seviyorum

her şey yeterince hızlı akarken

"biraz sakin takılalım" diyorsun bana

"tamam" diyorum

kaldırıma oturup

arabaları seyrediyoruz

ve yoldan geçen insanları

ve bir deniz var arkamızda

sonsuzluğa doğru uzanan

ama biz sonsuzluğa değil

çocukluğa koşuyor gibiyiz

biraz safça ve

kaygısız biraz da

ve senin temkinli halini seviyorum, diyorum sana

dengede durmamı sağlıyor bu

gülümsüyor ve

korktuğunu dile getiriyorsun

"ama neden" demiyorum

demiyorum çünkü

korkuyla kaplandığımızı biliyorum

her bir hücremizin

acıyla açılıp kapandığını

yeni bir aşk

yeni bir acıya dönüşebilir mi diye soruyor sonra

susuyor ve denize dönüyor yüzünü

zaman akşamüstünü biraz geçiyor ve

güneş yüzmeye hazırlanıyor

ufukta

batmasına izin verme, diyor bana

asla batmasına izin verme

işte o zaman

sana güvenebilirim

"ama bu imkansız" demiyorum

"deneyebilirim" diyorum sadece

denemeye değer, diyorum

sana güvenmem için, diyor

sözcüklere gerek yok

bana bak

kafamı çeviriyorum

göz göze geliyoruz

ölümcül sessizlik ve

dünya kayboluyor o anda

tüm geçmiş ve

belirsiz gelecek

siliniyor

her ikimiz de biraz

farkındayız olan bitenin

itiraf etmeye korkuyoruz sadece

ve sonra

istediğimiz bir şeyi

yapmayı erteliyoruz

öp beni lethe

tüm acılarımı al ve

bu nehirde akalım

sonsuza dek

yeniden doğmak gibi bu

sıfır yaşında olmak gibi

her şeyi hatırlayarak

hiçbir şeye doğru akmak

yeniden başlamak

belki biraz fantastik ve

dengeli mutluluk biraz

sonra titrediğini görüyorum onun

ve soğuk değil hava

üşümediğini biliyorum

hayır ben de üşümüyorum

insanlar yok

hayvanlar sadece

ve bi kaç ağaç

mavi gökyüzü

beyaz bulutlar

keder ve neşe arasında

gidip gelmişiz yaşamımız boyunca

sonra ona bakıyorum

ve o da bana bakıyor

karanlık

parlıyor gözleri

öp beni diyor

bırakma diyor

korkuyorum diyor

gerçekten korkuyor

öp beni diyor

nasıl yapılacağını unuttuğumu söylüyorum ona

çok uzun zaman geçti üzerinden diyorum

korkuyorum diyorum

gerçekten korkuyorum

müzik açalım o zaman diyor bana

hatırlamamıza yardım etsin diye

ve radyoda

jori ve robert'in

birlikte söyledikleri

ve ilk kez dinlediğim

mutlu bir şarkı çalıyor

sonra bir anda

acı üzerine kurulmuş

bir şelaleden aşağı

düşüyoruz beraber

nehrin adı lethe

suyu acıdan gelip

hiçliğe gidiyor

bizi her şeye karşı yabancılaştırıp

birbirimize hapsederken

akıyor

sakince

4.temmuz.2009