hiç

kimseyi kendine çekip umut veremezsin, herhangi bir şeye çağıramazsın, herhangi bir hayat öneremezsin, herhangi bir şey teklif edemezsin, kimse de seni teselli etmekle zaman kaybetmez, kimse dinlemez bile, anlamaz da, anlatamazsın da, içinde patlayan balonları yakalamaya çalışırken düşersin kendi üzerine, ve kendi kendini avutur durursun, "bekle adamım, düzelicek" der durursun kendine, düzeleceği falan da yoktur oysa, her şey geldiği kadar gider, para da, aşkta, acı da. "güzel olucak" dersin ve ölümünü geciktirmekten başka bir halta da yaramaz bekleyişlerin.

12.ocak.2008